Eigenlijk waren ze het al, maar door de 4-0 overwinning tegen RVVH zette XerxesDZB O23 een uitroepteken achter het kampioenschap.

Met negen punten voorsprong op nummer twee en nog een wedstrijd te gaan is de schaal binnen en kan XerxesDZB zich opmaken voor een start in de eerste divisie, het hoogste niveau in de O23 competitie. Spelen op dit niveau schept de voorwaarde voor onze talenten om zich als speler zodanig te verbeteren dat de stap naar het eerste elftal kleiner wordt.

Het bestuur feliciteert staf en spelers met het behaalde resultaat. Onderstaand een weergave van het mooie interview dat trainer Mustafa Taouanza gaf over het afgelopen seizoen.

Persoonlijk drama en sportief succes kenmerken seizoen voor Mustafa Taouanza: ‘Ik ben iedereen bij XerxesDZB zo dankbaar voor de steun’

Hij speelde jarenlang in het blauwwit van Xerxes, had zijn avonturen bij onder meer VVOR, FC Maense en Swift Boys, en is inmiddels alweer een tijdje actief als trainer. Maar dit seizoen was er eentje die hij nooit meer zal vergeten. Kampioen worden met XerxesDZB Onder 23, promoveren naar het hoogste niveau in Nederland én tegelijk een persoonlijk drama van ongekende omvang. Het overkwam de 51-jarige Mustafa Taouanza.

Het voetbal begon ooit bij SIOD, als klein ventje. Daarna kwam al snel Xerxes, waar hij jarenlang speelde. “Ja, Xerxes is toch wel m’n club,” zegt hij. “Ik heb er tig jaren gezeten. Na uitstapjes naar VVOR, FC Maense en Swift Boys ben ik uiteindelijk ook als trainer aan de slag gegaan. Eerst als assistent bij Spartaan’20, daarna als hoofdtrainer bij GLZ en Swift Boys. Maar uiteindelijk ligt mijn hart bij het opleiden van jeugd op hoog niveau.”

Samen sterk bij XerxesDZB

Afgelopen seizoen stond hij samen met zijn beste vriend Jerry de Groot aan het roer bij XerxesDZB O23. “Jerry ken ik al van de oude Xerxes. We hadden altijd al de droom om samen een team te trainen. Dat dit nu bij ‘onze’ club gebeurt, maakt het extra speciaal.”

En met succes! De eerste seizoenshelft werd afgesloten met een tweede plaats, maar in de tweede helft bleef het team ongeslagen en werd overtuigend kampioen. “We hebben echt vanaf het begin iets neergezet. Met Damiano, Jerry, Kay en de spelers. Alles draaide om dat ene doel: promoveren. En dat is gelukt. Volgend jaar spelen we op het hoogste niveau voor O23-teams in Nederland.”

Op papier is hij de hoofdtrainer, Jerry de assistent, samen met Kay Busser. Maar hij is daar duidelijk over: “We doen dit echt met z’n drieën. Alles in overleg, alles samen. Zo hoort het ook.”

Van hoofdtrainer naar opleider

Opvallend is dat hij zijn ervaring als hoofdtrainer van standaardelftallen bewust heeft ingeruild voor het werken met jeugd. “Ik ben er achter gekomen dat ik te fanatiek ben voor de derde of vierde klasse. Daar past het werken met jonge talenten op divisieniveau veel beter bij mij. Je ziet groei, ontwikkeling, en het niveau is ook gewoon hartstikke hoog.”

Een seizoen met twee gezichten

Maar het seizoen kende ook een gitzwarte kant. In april 2024 werd bij zijn vrouw plotseling acute leukemie geconstateerd. “We hadden nog nooit met deze ziekte te maken gehad. En ineens was het daar. Het was agressief. Op 6 januari van dit jaar is ze overleden, drie dagen voor haar verjaardag. We waren 28 jaar samen. Ze was mijn alles. Ze kende mij als geen ander, stond altijd achter mij. En ook nu, ze is er niet meer, maar ik weet zeker dat ze ongelooflijk trots zou zijn.”

Voetbal als reddingsboei

In die zware tijd bleek XerxesDZB een warm bad. “Ik ben zo dankbaar voor de steun. Van spelers, staf, vrijwilligers, iedereen bij XerxesDZB. Maar vooral van Jerry, zijn vrouw en kinderen. En Damiano, wat een topper. Tevens heb ik ook echt heel veel steun aan mijn zoons! Zonder hen had ik dit niet volgehouden.”

Voetbal gaf hem houvast. “Het gaf structuur, afleiding, energie. En ik ben XerxesDZB echt dankbaar. Het voelt als familie.”

Toekomstplannen

Taouanza heeft ambitie, maar geen haast. “Ik wil graag UEFA A halen en misschien ooit naar een BVO. Maar voorlopig zit ik bij XerxesDZB perfect. De club is in ontwikkeling, we zijn sportief stappen aan het zetten en hopelijk brengen we de jeugdopleiding terug naar het niveau van vroeger.”

Een terugkeer als hoofdtrainer bij een standaardteam? “Alleen als het minimaal tweede klasse is. Anders niet meer. Maar één uitzondering maak ik: FC Maense. Da is mijn tweede en gezelligste club van Nederland. Daar wil ik ooit nog een keer trainer zijn.”